Een indrukwekkend verhaal

Ze zat in de stoel waar ze vaak de hele dag in zit. Prachtig geknipt en opgemaakt door de kapper die net als velen gehoord had van de filmopnames. ‘Iedereen in het tehuis wil weten hoe het met me gaat. Ze hebben gezien hoe ik ben veranderd en hoeveel beter het met me gaat. Nu wil zelfs de keuken aan de slag met anders eten.’ Ik stelde één vraag en een woordenvloed volgde. Zorgvuldig gekozen en met passie. ‘Het is belangrijk dat meer mensen dit weten. Ongelofelijk wat anders eten met je kan doen.’

Francis is begin 40 als ze hoort dat ze MS heeft. ‘Een opluchting was het eigenlijk dat er na jaren onderzoek een diagnose was en een verklaring van de klachten die ik had. Op dat moment zei ik tegen mezelf: nooit stop ik met koken’. Toch belandde Francis veel te vroeg in een verzorgingstehuis en was ze overgeleverd aan het eten van de keuken. Niet vers, niet onbewerkt. ‘Al het eten had dezelfde smaak en was droog of doorgekookt. Dat gun je toch niemand.’

Toen Francis hoorde van de pilot Anders Eten bij MS, schreef ze zich meteen in. Daar moet ik bij zijn, dacht ze, niet wetende wat ze zich daarmee op de hals haalde. Voor iedereen die leert anders te eten, heeft dat impact. Maar als je geen voorzieningen hebt dan is dat minstens zo heftig. In een combimagnetron op haar kamer bereidde ze al haar eten. Haar beleving raakte ons al op de eerste dag dat we Francis ontmoetten.

Ik zag haar enthousiasme, haar gedrevenheid en de wil om dit aan te pakken. Goede voeding is zo belangrijk en juist voor iemand met een chronische aandoening. Het neemt de ziekte misschien niet weg, maar ermee omgaan, wordt draaglijker als je je beter voelt. Francis vertelt dat ze al na enkele weken veel minder moe was, minder klam en helderder in haar hoofd. Zichtbaar is het voor anderen door de twinkeling in haar ogen, haar stralende huid en de kilo’s die ze verloren is. ‘De fysio zegt dat ik soepeler ben door het bindweefsel dat ik kwijt ben.’ Iedereen is onder de indruk, te beginnen met Francis zelf.

‘Placebo’, zegt ze, ‘wat een onzin! Hierbij kun je toch niet doen alsof.’ Goede voeding is voor iedereen belangrijk, dat weten ze in de polder maar al te goed. Alleen zij die er belang bij hebben het bij het oude te houden, zullen kritisch zijn.

Ik ben onder de indruk van haar verhaal. Wel twee uur zitten we samen en praten we over ziekte, gezondheid en over hoe het paradigma veranderd moet worden. Prachtig filmmateriaal hebben we en bovendien een zeer inspirerende ontmoeting. Dit soort verhalen vinden wij zo waardevol, het verhaal van mensen die we begeleiden naar een andere leefstijl. Ze hebben weer regie over hun leven en voelen zich een ander mens. Dat is toch wat we allemaal willen. De oplossing ligt binnen handbereik. Als Francis dit kan in haar beperkte omstandigheden dan is het voor veel meer mensen mogelijk om gezondheidswinst te behalen.

Nog lang resoneert het gesprek, niet alleen bij mij. Ook Armand de filmmaker is onder indruk en Francis zelf door deze ontmoeting. We zijn dankbaar dat wij haar hebben gezien en gehoord.

Barbara Kerstens ontwikkelt Leefstijlprogramma’s met Voeding Leeft, waarin voeding in de breedste zin uitgangspunt vormt. Voeding Leeft heeft een open blik, neemt de wetenschap als basis en werkt in co-creatie met gepassioneerde wetenschappers, artsen en andere professionals die anders durven denken en doen. Barbara is veranderkundige en als partner betrokken bij Voeding Leeft. Daarnaast is zij auteur van verschillende kinderboeken, waarin dezelfde thematiek ‘jezelf voeden’ centraal staat.