Het nut van vakantie

Over een paar dagen gaan wij naar Parijs. Op de verjaardag van onze jongste zoon beklimmen wij de Eiffeltoren en bereiken wij het hoogste punt van onze vakantie als afsluiter van onze reis. Meestal zitten wij hoger, in de bergen. Soms te voet, soms met een down hill mountainbike. Soms doen wij een dag helemaal niets.

Meestal zijn wij in de natuur of dicht daarbij. Meestal maken we vuur. Altijd is eten voor ons het centrale punt. De rit naar de bakker, de lokale markt, de supermarkt. We koken op open vuur, op bbq’s, op gasstelletjes, in (buiten)keukens, hoe primitief of luxe ook. We maken wat we kennen, we proberen veel nieuwe dingen uit. Meestal lukt het en voeden wij ons met een glimlach. Samen.

Dit jaar bezochten wij een land dat wij goed kennen. Er was vooral veel nieuw. Omdat alles anders is, anders dan vorig jaar, anders dan vorige week, anders dan gisteren. Ook al ken je de plekken in werkelijkheid of in je dromen. Iedere reis is anders en afhankelijk van waar jij bent en met welke ogen je kijkt.

We groeien, we hebben andere vragen, we worden groter. Om dat te zien, om die vragen te stellen, daar zijn vakanties voor. Om lief te hebben. Om samen te zijn. Om aandacht te hebben voor elkaar en elkaar met nieuwe ogen te zien. Precies daar waar iedereen is. Kind, puber, volwassene.

Om stil te staan

te reflecteren

en dankbaar te zijn

waar je op dat moment in je leven bent

en met wie

Tijdens de vakantie heb je tijd om de ander te zien, om te zien hoe een kind zich ontwikkelt en sta je oog in oog met de ander. Dan zie je letterlijk dat iemand groter is geworden, wijzer is geworden. En als je de herinneringen op een rijtje zet, zie je elk individu in de loop van de tijd groeien. Meer mens worden, meer of beter zijn weg volgen, jong of oud.

Straks gaan we verder op ons pad, vanuit een gezamenlijk huis en met ieder ons eigen plan. We zien elkaar weer met zijn vijven bij het avondeten. Voor nu geniet ik nog even van deze momenten. Van de arm om mij heen van mijn puberzoon, eerst per ongeluk en daarna weer iedere dag. ‘Ik vind je lief mama’, om vervolgens weer een beuk te geven aan de andere broers. Van de kaartspelletjes, van het samen eten, lachen, samenzijn.

Ondertussen ben ik dankbaar voor mijn lieve mannen, ben ik trots op wie zij zijn en de keuzes die zij maken, voel ik mij rijk met alle lieve mensen om mij heen, voel ik mij intens blij met het geweldige werk dat wij met Voeding Leeft doen en de rol en toegevoegde waarde die ik hierin heb, ben ik blij dat ik kan bewegen, dansen, schrijven. Iedere dag ben ik dankbaar voor de route die ik afleg, de stappen die ik heb genomen en voor het geluk dat ik heb gehad. Ik blijf die route volgen, grondiger nog en met meer effect. Alles vanuit wie ik ben en wat ik hier te doen heb.

Hoeveel kilometers je wel of niet gestegen bent, in welke land je wel of niet bent geweest, hoe ver je van huis bent afgedwaald, welke boeken je hebt gelezen en welke taal je hebt gesproken, in essentie gaat het niet om wat je op vakantie hebt gedaan of waar je bent geweest. De vraag is: Wat en wie heb je met andere ogen kunnen zien? Wat heeft het jou gebracht?

Ook daar is vakantie voor.

Barbara Kerstens is programmadirecteur van Voeding Leeft en zet anderen in beweging door een ander licht te brengen. Haar verhalen gaan over innerlijk leiderschap, groei en ontwikkeling, verbinding & relaties. ‘Ik reflecteer op wat ik zie, lees, hoor, voel of ervaar in het moment en in de kern. Ik orden mijn gedachten, laat een ander licht schijnen en dat schrijf ik op ter inspiratie voor een ander.’