Reflectie op een decennium

In enkele uren komen liedjes, foto’s, gedachten naar boven van de afgelopen 365 dagen. De leuke momenten, de mooie herinneringen, de pijnen, de lessen. Wat neem je mee en wat laat je achter?

De laatste dagen van het jaar. Een gecreëerd moment om te reflecteren op wat er was en aan te kijken naar wat er komt. Natuurlijk is het niet, we hebben elke dag en maand waarop het licht en donker wordt. We hebben seizoenen, langste en kortste dagen. Toch kan een wisseling van tijd een goed moment zijn om stil te staan. Ik duik graag mee in de herinneringen en kan zwelgen in de dankbaarheid van de mensen die ik ontmoette en de lessen die ik leerde. Vandaag en morgen.

Reflectie is voor mij een groot goed. Van een afstand kijken naar wat er gebeurt, wat er dient te gebeuren en mijn rol hierin. Van daaruit kan ik keuzes maken. Zowel zakelijk als privé probeer ik geregeld een moment stilte te nemen en te zien wat er gebeurt en wat er nodig is. Dat gaat mij goed af. Iets wat van nature in mij zit, wat ik afleerde en het afgelopen decennium heb teruggebracht op een manier die voor mij werkt en succesvol is. Nu weet ik niet beter en doe ik het automatisch.

Veranderingen komen niet op momenten die wij creëren of op momenten dat wij dat willen. De overgang van de ene naar de andere fase is niet zichtbaar of vast te pakken in een fractie. Verandering gaat niet gepaard met jaartallen, getijden of verjaardagen. Die gaat samen met confrontaties, pijnen, spiegels, ontmoetingen en lessen en momenten die wij niet verwachten of waar we niet om vragen. Juist daar zit ontwikkeling en groei in.

Werp je een blik over een ruimere periode, dan wordt dat wat getransformeerd werd erg duidelijk. Dan zie je de bedoeling van de gebeurtenissen. In de repetitie of de frequentie, de donkerte, het licht, de beweging die er doorheen gaat, daar waar het werkelijk naartoe gaat. Dan kun je zien dat je het vroeger anders deed en nu niet beter weet.

Een decennium is de perfecte periode om dat te zien.

Dit decennium las ik veel boeken en vond ik mijn eigen genre. Mijn rol in de wereld werd helder en daar schreef ik over. Kinderboeken en verhalen. Eerst voorzichtig en daarna zonder het filter van mijn oordeel of van dat van anderen. Ik kon dit decennium mijn kwaliteiten zien en die omarmen en aangeven waar ik niet goed in ben. Wat een opluchting.

Ik leerde door wat ik zag en doordat ik bevestigd werd. Ik leerde door mijn ervaringen, gepland en ongepland. Ik leerde door de vele mensen die ik ontmoette: als spiegel, zielsverwant, tweelingziel, soul sister. Ik leerde hoe het is het over grenzen te gaan en om gesteund te worden. Ik leerde door pijn, door angsten van anderen, door obstakels op de weg, door mijn gezondheid die mij in de steek leek te laten. Ik nam afscheid van systemen, van mensen, soms heel dichtbij. Ik liet patronen waar ik altijd in zat en waar ik een rol in had achter mij. Voor altijd. Ik ontmoette zo veel mensen in een ander kader, kwam los van ‘zoals het hoort’,  leerde wat mij wel en niet voedde en door schade en schande ging ik keuzes maken.

door afscheid te nemen als je nog niets nieuws hebt

door te kiezen voor licht en liefde

door open te staan voor andere kaders

door te vertrouwen op wie ik diep van binnen ben

door te geven zonder mijzelf te verliezen

door te breken

door te kunnen leunen en te ontvangen

Ik bouwde dit decennium een gezin in liefde, in licht met de lasten en mogelijkheden die daarbij horen. Soms leer en groei je immers in een ander tempo dan de ander. Dan kun je nog hetzelfde verlangen hebben, transformatie kan botsen en kan je gelukkig juist ook versterken en verbinden.

Zonder dat alles had ik hier niet gestaan. Daar ben ik dankbaar voor. Dit is de plek waar ik wil staan, te midden van het leven en in het licht, dansend, dynamisch en creërend. Nu, morgen, komend jaar en decennium.

Leer, groei. Blijf leren en groeien. Schijn en blijf schijnen, vandaag, morgen, wanneer het licht en donker is. Sommige dingen kun je nu niet weten, maar als we in verwondering blijven kijken naar het leven dan heeft het veel moois in petto.

Barbara Kerstens is programmadirecteur van Voeding Leeft en zet anderen in beweging door een ander licht te brengen. Haar verhalen gaan over innerlijk leiderschap, groei en ontwikkeling, verbinding & relaties. ‘Ik reflecteer op wat ik zie, lees, hoor, voel of ervaar in het moment en in de kern. Ik orden mijn gedachten, laat een ander licht schijnen en dat schrijf ik op ter inspiratie voor een ander.’